insanlık için küçük ama...

 

Özlem anlatmıştı Patnos'taki öğrencilerini:
"..... ve bir gün içlerinden biri utana sıkıla ayağa kalkıp 'ogretmenii, ben oqkuma öggrendii' der. Bir-iki gün sonra; ya da ertesi gün bir başkası aynı kırık dökük Türkçeyle, aynı sözleri yineler. Çok sürmeden mısır patlağı gibi birer birer kalkarlar ayağa
'ogretmenii ben oqkuma ögrendii!'
Bir paragraf okuturum genellikle hikaye kitabından. Bir görsen, okurken heyecandan nasıl titrerler..."

 

Öğrenmekten vazgeçmiştim uzun zamandır.İçime mi küsmüştüm, dışıma mı bilmiyorum. Çok bilmişliğimden sıkılmıştım belki, kim bilir...
Üç aylık ingilizce kursunun sonunda eve gelip simple english vikipedia'da (evet evet simple:)yazıları okurken, Özlem'in Patnos'ta kalan kel kafalı, sümüklü,şirin çocuklarından biri gibi hissettim kendimi;
Öggretmeniii ben oqkuma biliyor!
diyesim geldi.