I'm a student .

İngilizce kursunda bir ay doldu. Sınavdan da 82 aldım( burun kıvırmayın lütfen! benim öğrenim hayatım boyunca ingilizceden 80 in üstüne çıktığım görülmemiştir)
E yani nerden baksanız "elementery two" bir insanım artık:)Size günlük rutinimi, ailemi, nereli olup nerde yaşadığımı hem de saat vererek bi anlatırım ki aklınız şaşar, o kadar söylüyorum yani.
Yabancı dile karşı yeteneksiz , ilgisiz ve sevgisimdir genelde.Bununla beraber yabancı bir dile yönelmek, caanım Türkçe'ye ihanet gibi gelmiştir bana hep...
Dile emek verdiğim tek evre doğru dürüst bir Abhazca kaynak olmamasına sinirlenip o kaynağı derleme yoluyla yazmaya karar verdiğim dönemdi ki çok uzun sürmedi.İsimleri, fiilleri, zamana göre fiil çekimlerini vs oluşturup düzenli ve düzensiz fiilleri tespit etmiştim ki "yahu n'aapıyorum ben!" sorusu beni kendime getirdi.Yabancı bir dili öğrenmeye direnmem bir yana, geçmişte mecbur olduğum için Almanca öğrenip, işim biter bitmez de hafızadan silmişliğim var üstelik:)Bir benzer tavrı ingilizceye karşı da göstermiştim. Daha doğrusu silmek yerine hafızada biraz gerilere atmışım anlaşılan ki; ingilizce kursuyla birlikte bilinç altım da içindekileri kusmaya başladı.
"İt's ein pen"
"İch habe two apple"
" I denke about freedom"
gibi şahane cümleler kurup hocamı dumur ediyorum:)
Neyse ki Cameron hoca(!) sabırlı bir insan.Yalnızca acılı acılı gülümsüyor, o kadar:)