mezbjen'le çeltikçi

View Album

Get your own

ohhh... iyi oldu.cumartesi olması gerekenden iki saat geç çıktık ama olsun... Kene korkusundan fısır fısır ilaçlanıp durduk ve çoraplarımızı paçalarımıza sokup gezdik ya neyse... Ben bir gece öncesinden çok uykusuz olduğum için "uykuuuu" diye kıvranıyordum ya geçti netekim... Üstelik aşırı enerjik bir takım arkadaşlar(serhat seni diyorum:)sabahın köründe çılgın çeçen ezgileriyle uyandırdı bizi ama olabilir tabe... Manastır tırmanışında bir ara dibi boyluyordum fekat önemi yok...
Önemli olan:
Tulumu-çadırı kapıp kaçmışız iki günlüğüne Ankaradan, üstelik bir otobüs tanıdık sima, eş-dost(eskiden değilseler bile kamptan sonra oldular:), bir kaç saatte doğada bulmuşuz kendimizi. Önce şaşırmış, sonra coşmuşuz nefisss havayı çekince ciğerlerimize. Kurmuşuz kampımızı bir elden, akşam oluvermiş çadırın içine hangi, dışına hangi ilaç sıkılacak, hangi çubuk nerden geçecek, hangi tente hangi çadıra takılacak, odun toplanacak,ateş yakılacak derken. Yakmışız ateşimizi, vurmuşuz sucuk ekmeğe kendimizi. Gece yarısı çay ve demlik sipariş etmişiz Ankaradan, gelmiş. Çaylar da içilmiş, oyunlar da oynanmış ,çekirdek çitlenmiş. Kanyonun içinde bir aşağı bir yukarı gezilmiş geceyarısı oldu demeden, sohbet de edilmiş. Biz yıldız seyretmeye gidiyoruyz deyip çişler de yapılmış arazinin kuytu köşelerine. Sürünerek gidilip çadıra uyunmuş sonunda.
Kalkılmış sabahın köründe, nefiss kahvaltı yapılmış. Düşülmüş yola. Önce yürünmüş biraz sonra başlanmış manastıra tırmanmaya. Zor işmiş göründüğünden çok daha fazla. Acımış şehirli ellerimiz, yorulmuş ayacıklarımız inmişiz tekrar aşağıya. Daldırınca buzz gibi dereye ayakları cosss diye seler çıkmış. Döner dönmez kampa çadıra dar atıp kendimizi başlamışız horlamaya...
Keyifliymişiz eve dönünce. Nefes almış, hayata bir es vermiş hissetmişiz kendimizi.
İşte önemli olan da bu ya...