Beş-altı yıl önceydi. Artık küçük bir kasabada yaşamak üzere yola çıkıyordum. Kalbimin kızıl saçlı cadısı Sinem, kendi kitaplığından seçip sarı bir kurdele ile paketlediği iki kitap tutuşturdu elime."umarım seversin..." dedi.
O iki kitap olmasa, üç yıl kaldığım o küçük kasabayı anlamamış, sevememiş, görünenin ardındaki yaşamından hiç sebeplenememiş olarak dönecektim belki de.
"Gölgesizler" ve "Sonsuzluğa Son Nokta" dan sonra "Kayıp hayaller Kitabı", "Bin Hüzünlü Haz" ve "Uykuların Doğusu" da bana hep aynı tadı; okuma, yazma, yaşama sevincini verdi. Ağzımı şapurdatarak kapattım her bir kitabın arka kapağını. Bir süre üzerine birşey okumaya ya da yazmaya cesaret edemedim.
Harfler ve Notalar bir öykü kitabı ya da roman değil... Bana kalırsa "abi elinde bişey varsa getir yayınlayalım" denmiş de bunun üzerine yayınlanmışçasına konu bütünlüğünden uzak denemeler var içinde. Yine de çoğu, yazarın yazarlık serüveni, okuma, yazma, düşünme tarzı üzerine fikir veriyor okuyucuya. Yazar olmak gayesinde biri için gidilebilecek yol hakkında çokça ipucu var, bir ip ucu arayanlar için...

Murathan Mungan, Faruk Ulay, Elif Şafak, Celil Oker, Pınar Kür... Beş yazarın Murathan Mungan'ın kaleme aldığı ilk metin üzerinden sıralı olarak yazdıkları bir roman "beşpeşe". Kitabın basit fakat ilginç sayılabilecek konusu her yazar tarafından farklı tarafa çekiştirilerek işlenmiş. Kurgu güzelliğinden ziyade zenginlik söz konusu kitapta. Yazarların üslup farkını görmek açısından okuyucu için ilginç bir deneysel çalışma olmuş; ancak benim asıl merak ettiğim, bu çalışma sırasında yazarların ne kadar eğlendiği...

Bera Yinal

Nicedir beklenen konuğumuz geldiler...E biz de haftasonu Aşti'de bulduk tabii kendimizi.Gittik gördük ki kolları yana açmış sakin bir bebek uyumakta...

Neris hanıma gelince...Bana kalırsa o henüz ne hissettiğini ayıramıyor. Hani böyle sevgi de var, ilginç de geliyor ,kıskanılası bir durum da arzediyor bebek onun için.O da bu şartlar altında biraz kararsız kalıyor tabii ne hissedeceği konusunda. Genel tavrı olumlu.
Kardeşime basmayın, fazla öpmeyin mikrop kapar, kucağınıza almayın biryeri acır, gibi laflar ediyor ve gelip gidip öpüyor.
 

Yine de hepimiz aşağıdaki bakışların anlamını merak ediyoruz tabii...
 

 
Bizim evin son beşiği de mezun olduuuu...Kendisine 6 yıl önce devrettiğim bayrağı,okulu,bölümü resimde görüldüğü üzere kepi havaya fırlatmak suretiylen terketti...E ikimiz de aynı okul, aynı bölümden mezun olunca, tören benim için ayrı bir his yumağı haline geldi tabii.
 

Hocalarımı da görmüş oldum bu sayede...

 

Fotoğraf da çektirdim yıllar sonra bir mezuniyet törenin de daha.

 

Ve...
Hayatın bu yakasına hoş geldiniz Hoca Hanım:)