Jan 4, 2010

Peki sonra?

Sonracığıma sevgili çevrem, iki yıldır askıya aldığım işlerimi askıdan indirdim.
Yeni bir kurumla daha anlaşıp iş yükümü 2,5 kat artırdım. Üstelik bu kez yayın işi de yapacağımızdan evdeki saatlerimi de (soru yazıp düzeltme yaparak geçirmek zorunda kalacağımdan) ambargo altına aldırmış oldum.


İyi oldu. Tembelleşmiştim çok.
 Boş zamanlarımı çar-çur eder oldum. Tv izler, çene çalar, alışverişe sarar oldum. Bol bol kitap okuduğum halde bloga kitaplarla ilgili minik notlar düşmeye üşenir oldum. Seçilmiş birbirinden güzel filmler izleyerek başlayıp, bulduğum her filmi izler hale geldim. Bütün o zaman genişliğinin içinde gitar derslerine, platese, okuma klübüne, sevdiğim insanlara zaman ayıramaz, saçmasapan bir döngünün içinde debelenir oldum.

Aradabir yaparım bunu, tembellik şansı tanırım kendime, üstüme gitmem. Bakalım ne yapacak diye beklerim sabırla kendimi. Beynim soğusun isterim. Soğuyunca, dalarım işin gücün içine. Yaptığım iş de yeterince müsait olduğundan insanın bedenini de beyinini de sömürmeye, posam çıkana kadar çalışırım.
 Sonra yine rölanti...

Güzel dinlendim. Altı aydır tembelim. Şimdi yükü sırtlanabilir, haziran sonuna kadar son sürat koşabilirim.

5 comments:

Serendipity said...

Ben hiç rölantiye alamadım. bir araya gelelim de, bana nasıl rölantiye alnır anlat olur mu?

Kolaylıklar...

daryal said...

Tamam "rölanti " konulu bir buluşmada görüşmek üzere;)

nox said...

ha, bir de ayaküstü saçmalayan birinin kötünü devirip tembellik yapması saçma olurdu;2.5 kat senin standartında normal; sağlıcakla

nox said...

ama önce ısınma hareketleri :)
evet, bazı tembellikler en yoğun iş yükünden bile yorucu gelebilir;işleyen demirin ışıltısını yolluyorum, iyi yoğunluklar

nox said...

:)
sağlıcakla mutlu kal-ençoğulhaliyle